တန္ဖိုးေတြအေၾကာင္း ကေလးကအစသိတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မုန္႕တစ္ခုဘယ္ေလာက္တန္လည္း.. ဒါလည္း ဒီမုန္႕ရဲ႕ သတ္မွတ္ထားေသာ တန္ဖိုးပဲေလ။
ဒီအေမးကို မိမိဖာသာျပန္ေမးမိခ်ိန္မွာ အေျဖတစ္ခုရလာပါတယ္။ မိမိရိုးရိုးသားသား၊ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားျဖင့္ အရာရာကို ေကာင္းတာလုပ္ရင္ မိမိတန္ဖိုးက တေန႕ထက္တေန႕ တက္လာမွာပဲေလ။
ဒီအေမးကို မိမိဘာသာပဲျပန္ေျဖလုိက္မိတယ္။ ဒီလူ႕ပတ္၀န္းက်င္နားမွာ ဒီလူေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်ိန္ ဒီလူတန္ဖိုးကို သိလာမွာပါပဲေလ။
ဒီေမးခြန္းမ်ားကို ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်ိန္ အိပ္ရာထက္ ပက္လက္ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ေတြးမိတယ္။ မိမိသည္လည္း မည္မွ်ေလာက္တန္ဖိုးရွိေနျပီနည္း။ မိမိေသလြန္လွ်င္ေတာင္ မိမိအတြက္ ပါမသြားေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြကို ဖက္တြက္ေနမိေသးေသာ မသိစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး ေသလွ်င္ပါသြားမည့္ ကုသိုလ္ေရးကိုပဲ အာရံုျပန္ျပဳေနမိလိုက္သည္။
ဆရာ၀န္ဆီမွ ေဆးသြင္းရေအာင္ဟုေျပာခ်ိန္တြင္ မၾကားခ်င္ေသာစကားဟု သတ္မွတ္မိေသာ ထိုစကားစုအဆံုးတြင္ ေသြးေၾကာအတြင္းသို႕ စူးနစ္၀င္လာေသာ အပ္တစ္ေခ်ာင္း...
နာက်င္ေပမယ့္ လက္တံု႕ျပန္ခြင့္မရွိခ်ိန္... မိမိေသြးေၾကာထဲ အပ္ေလးတစ္ေခ်ာင္း ၀င္ခ်ိန္တြင္အခုိက္တြင္ ဒီေလာက္နာက်င္မႈကို ခံစားရပါက ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ေျခလက္စြန္႕လႊတ္လိုက္ရေသာ သူမ်ားဆိုပါက.... သူတို႕နာက်င္မႈမ်ားသည္ အရိုးခိုက္ေလာက္မည္သာ...
အစာမစားရေသာေၾကာင့္ ၀မ္းတက်ဳပ္က်ဳပ္ျမည္ကာ ဆာေလာင္မႈကို ကေလးငယ္ကဲ့သို႕ ငိုယိုမေတာင္းႏိုင္ပဲ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနခဲ့ရခ်ိန္... ထမင္းေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မစားရေသာသူမ်ား အျဖစ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။
ေသြးစစ္ေဆးမႈျပဳရန္အတြက္ ေသြးနဲနဲစုပ္ယူမိျခင္းကိုပင္လွ်င္ မူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ... သတင္းစာထဲက ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ေသြးလွဴဒါန္းသူဆိုေသာ ေသြးလွဴရွင္ပံုရိပ္မ်ားကို အေလးထားမိလာတယ္။
ေနထိုင္မေကာင္းခ်ိန္မွာ ခိုလႈံစရာမိခင္ရင္ခြင္တစ္ခုကို တမ္းတမိခ်ိန္မွာ.. မိခင္မရွိေတာ့တဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိလာတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးကေရာ မည္ကဲ့သို႕ သတ္မွတ္ၾကပါသလဲ။
ဒီအေမးကို မိမိဖာသာျပန္ေမးမိခ်ိန္မွာ အေျဖတစ္ခုရလာပါတယ္။ မိမိရိုးရိုးသားသား၊ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားျဖင့္ အရာရာကို ေကာင္းတာလုပ္ရင္ မိမိတန္ဖိုးက တေန႕ထက္တေန႕ တက္လာမွာပဲေလ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးကေရာ ဘယ္အခ်ိန္သိမွာလဲ။
ဒီအေမးကို မိမိဘာသာပဲျပန္ေျဖလုိက္မိတယ္။ ဒီလူ႕ပတ္၀န္းက်င္နားမွာ ဒီလူေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်ိန္ ဒီလူတန္ဖိုးကို သိလာမွာပါပဲေလ။
ဒီေမးခြန္းမ်ားကို ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်ိန္ အိပ္ရာထက္ ပက္လက္ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ေတြးမိတယ္။ မိမိသည္လည္း မည္မွ်ေလာက္တန္ဖိုးရွိေနျပီနည္း။ မိမိေသလြန္လွ်င္ေတာင္ မိမိအတြက္ ပါမသြားေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြကို ဖက္တြက္ေနမိေသးေသာ မသိစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး ေသလွ်င္ပါသြားမည့္ ကုသိုလ္ေရးကိုပဲ အာရံုျပန္ျပဳေနမိလိုက္သည္။
ဆရာ၀န္ဆီမွ ေဆးသြင္းရေအာင္ဟုေျပာခ်ိန္တြင္ မၾကားခ်င္ေသာစကားဟု သတ္မွတ္မိေသာ ထိုစကားစုအဆံုးတြင္ ေသြးေၾကာအတြင္းသို႕ စူးနစ္၀င္လာေသာ အပ္တစ္ေခ်ာင္း...
နာက်င္ေပမယ့္ လက္တံု႕ျပန္ခြင့္မရွိခ်ိန္... မိမိေသြးေၾကာထဲ အပ္ေလးတစ္ေခ်ာင္း ၀င္ခ်ိန္တြင္အခုိက္တြင္ ဒီေလာက္နာက်င္မႈကို ခံစားရပါက ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ေျခလက္စြန္႕လႊတ္လိုက္ရေသာ သူမ်ားဆိုပါက.... သူတို႕နာက်င္မႈမ်ားသည္ အရိုးခိုက္ေလာက္မည္သာ...
အစာမစားရေသာေၾကာင့္ ၀မ္းတက်ဳပ္က်ဳပ္ျမည္ကာ ဆာေလာင္မႈကို ကေလးငယ္ကဲ့သို႕ ငိုယိုမေတာင္းႏိုင္ပဲ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနခဲ့ရခ်ိန္... ထမင္းေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မစားရေသာသူမ်ား အျဖစ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။
ေသြးစစ္ေဆးမႈျပဳရန္အတြက္ ေသြးနဲနဲစုပ္ယူမိျခင္းကိုပင္လွ်င္ မူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ... သတင္းစာထဲက ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ေသြးလွဴဒါန္းသူဆိုေသာ ေသြးလွဴရွင္ပံုရိပ္မ်ားကို အေလးထားမိလာတယ္။
ေနထိုင္မေကာင္းခ်ိန္မွာ ခိုလႈံစရာမိခင္ရင္ခြင္တစ္ခုကို တမ္းတမိခ်ိန္မွာ.. မိခင္မရွိေတာ့တဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိလာတယ္။
1 comment:
Ich denke, dass Sie nicht recht sind. Ich biete es an, zu besprechen. Schreiben Sie mir in PM, wir werden reden. cialis nebenwirkungen cialis [url=http//t7-isis.org]viagra ohne rezept holland[/url]
Post a Comment