စာေရးသူက အမွတ္တရေတြမ်ားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာမ်က္ႏွာေလးက စာေရးသူအတြက္ အမွတ္တရေရးေသာ ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေလးအျဖစ္ ရွင္သန္ခြင့္ျပဳထားေသာ ေနရာေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရးသမွ်ေတြက အမွတ္တရျဖစ္ေနရျခင္းပါ။ ဒီတစ္ခါအေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီးသြားခဲ့ၾကတဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူးခရီးစဥ္ေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စီစဥ္လိုက္တိုင္း ပ်က္ပ်က္ေနတာ ေလျဖင့္ ခရီးသြားတာေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို သက္ေစ့ေလာက္လည္ျပီးေနျပီ။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ သာသနာ့ေဘာင္ထဲ၀င္ေတာ့ ဦးပဥၨင္းကိုသြားကန္ေတာ့တဲ့ေန႕က ဦးပဥၨင္းျဖစ္သူက "ဒကာၾကီး၊ ဒကာမၾကီးတို႕ ခရီးစဥ္က သြားျဖစ္တာ ျဖစ္ပေစေနာ္" လို႕ ဦးပဥၨင္းက အေမးကို အေျဖပါတြဲျပီး ေျပာလာေတာ့။ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားလည္း လိမ္ရင္ကလည္း ငရဲက်မည္... ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ဦးပဥၨင္းကို ကတိေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ ဦးပဥၨင္းကို ေပးျပီးသည့္ ကတိကို လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားကို ေပးခဲ့သည့္ ကတိထက္ေတာ့ ပိုတည္ရေတာ့မည့္အေရးေၾကာင့္ ကားလက္မွတ္စီစဥ္မႈမ်ားျဖင့္ အလုပ္မ်ားသြားသည္။ တည္းဖို႕ခိုဖို႕ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က "အားကိုးလိုက္စမ္းပါ"ဟု ေျပာလာေတာ့လည္း ရင္ေအးသြားရသည္။ အားလံုးစီစဥ္ျပီးေတာ့ မသြားခင္ရက္ေလးမွာျဖင့္ ဦးပဥၨင္းက လူထြက္ေလသည္။ ေျပာပံုကလည္းၾကည့္အံုး... "သကၤန္းၾကီးနဲ႕လိုက္ရင္ ဒကာတို႕စဟယ္ေျပာင္ဟယ္ဆို ငရဲက်မွာစိုးလို႕ ဦးပဥၨင္းက ေမတၱာထားျပီး လူထြက္ေပးတာတဲ့"
မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစကာမူ အကၽြႏ္ုပ္တို႕၏ ခရီးစဥ္ၾကီးသည္ အထေျမာက္ကာ သြားမည့္ရက္တြင္ ကားစီးရန္ ပန္းဆိုးတန္းခံုးတံတားနားတြင္ စုၾကေလသည္။ ခံု၀ယ္ယူသူတာ၀န္ခံကလည္း ခံုေနရာမ်ားကို ရွယ္(ဇြန္းတပ္)၀ယ္ထားသည္ဟုဆိုျပီး ရင္အုပ္ကို ဖြင့္ကာ ေကာင္မေလးမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာသံမ်ားကို ခံယူေနေလသည္။ မိမိတို႕ကေတာ့ သတင္းေထာက္ေသလို႕ ၀င္စားသကဲ့သို႕ မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုမ်ားကို တဖ်တ္ဖ်တ္လိုက္ရိုက္ေနရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္တို႕စီးနင္းလိုက္ပါမည့္ ကားကေတာ္ရံုျဖင့္ေရာက္မလာေသး..
၀ယ္ထားတဲ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းက "ေရႊလမ္းခရီး"။ လာရပ္ေသာ ကားေတြက နဖူးစီး ဒီနံမည္ျဖင့္ တစ္ခုမွ မပါ။ ၾကက္ရင္အုပ္ကိုဖြင့္ထားေသာ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးသည္ စာကေလးရင္အုပ္ေလာက္သာသာ သာရွိေတာ့ေပသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္၀ယ္ယူထားေသာ ေကာင္တာကို စံုစမ္းရန္သြားေတာ့လည္း မရွိၾကေတာ့။ ညေရာက္ျပီမို႕လို႕ ပိတ္သြားျပီတဲ့။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ရပ္ထားေသာ ကားၾကီးဆီမွ ေအာ္ေခၚသံမ်ား ၾကားရသည္။ မိမိတို႕ခရီးသြားလုပ္ငန္းနာမည္ပါေသာေၾကာင့္ အေျပးအလႊားသြားကာေမးမွ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားေပါင္းျပီး ကားတစ္စီးတည္းျဖင့္ ဘုရားဖူးခရီးသြားမ်ားကို သြားရန္စီစဥ္ၾကေလသည္။ မတတ္ႏိုင္...
ေကာင္မေလးမ်ားဆီမွ နဂါးတို႕မ်က္ေစာင္းမ်ား က်ေရာက္လာပံုမ်ား တေပါင္းလမွာ ထစ္ခ်ဳန္းမိုးရြာျပီး မိုးၾကိဳးပစ္သကဲ့သို႕... ပိုဆိုးတာက ေျပာထားေသာ ရွယ္ထိုင္ခံုမွာ... အလယ္ခံုမွာပါ ထိုင္လိုက္ရသည္။ စပယ္ယာကို မိန္းကေလးမ်ားက အစာကိုေတြ႕၍ က်ီးကန္းမ်ား အာ သကဲ့သို႕ ၀ိုင္းအာလိုက္တာ Rဇာနည္ညီမေတြလို႕ေတာင္ ေျပာလွ်င္ယံုေလာက္သည္။ သို႔ေပေသာ္ျငားလည္း အလယ္ခံု ဒုကၡမွ လြတ္ကင္းခြင့္ရခဲ့သည္။ (ဒါလည္း ဒီမိုကေရစီပါပဲ...)
ကားကလည္း လမ္းမွာ ေလအိတ္ကြဲတာကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္။ အဆင္မေျပမႈမ်ားေတာ့ အျပစ္ရွိသူကို မဲခ်ေတာ့ မသြားခင္ေလးတင္ ၀က္သားဒုတ္ထိုးစားလာေသာ သူက မဲက်ကာ ၀ိုင္းအာျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ည 9.00 ထြက္လာေသာ ခရီးစဥ္ၾကီးသည္ က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ေျခကင္မြန္းစခန္းသို႕ မနက္အာရုဏ္တက္ ၄း၀၀တြင္ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ အိပ္ေဆာင္စီစဥ္ေပးမည့္ သူငယ္ခ်င္းလင္မယားကလည္း ေတာင္ေျခမွ ေစာင့္ေနေလသည္။
ေတာင္တက္ကားကို ေနရာ၀ယ္တာေတာင္ အဆင္မေျပ။ လူအုပ္ကလည္း (၁၅)ေယာက္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းျပသနာရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးအခ်ိဳ႕က ေတာလမ္းမွ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ရန္လူစုခြဲလိုက္သည္။ မိမိကေတာ့ မိမိေျခေထာက္ကို မိမိသနားမိေသာေၾကာင့္ ကားနားမွ တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအမ်ိဳးသားစီစဥ္ေပးမႈျဖင့္ ကားေခါင္းခန္း(double)တြင္ ဒရိုင္ဘာအပါ..ဆယ္ေယာက္စီးသြားခဲ့သည္။ စာရႈသူမ်ား စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့ ငါးပိသိတ္၊ ငါးခ်ဥ္သိတ္ဘ၀ဆိုသည္မွာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္သည္။ ရေသ့ေတာင္ေျခတြင္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ရန္ စီစဥ္ရေတာ့သည္ မဟုတ္ပါက ေျခေထာက္ပင္ ခ်ိသြားႏိုင္သည္။
ရင္းႏွီးေသာ အထမ္းသမားေကာင္ေလးမ်ားက ေဖာက္သည္ၾကီးဟုဆိုကာ ေျပးလာလိုက္ပံုမ်ား အသားတစ္ၾကီးေတြ႕လို႕ က်ီးမ်ား ျပိဳလာသကဲ့သုိ႕... သို႕ေပမယ့္လည္း ေလးျဖဴသီခ်င္းလို သံေယာဇဥ္...သံေယာဇဥ္ဆိုသည့္စကားအတိုင္း တစ္ေယာက္တည္း ငွားလို႕ရမည့္ေနရာမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ငွားလိုက္ရတယ္။ တစ္ခုေကာင္းတာကေတာ့ သူတို႕ေလးေတြကလည္း လူငယ္.. စကားကလည္း ေျပာခ်င္ဆိုေတာ့ ေျပာလိုက္တာမ်ား စံုလို႕ ေတာင္ေပၚကုိ ဘယ္လိုေရာက္မွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ သိသာလွသည္ လြယ္လာေသာ အိတ္လွလွေလးေတြေတာင္ ေကာင္ေလးေတြ လည္ပင္းတြင္ ဘယ္တစ္လံုး ညာတစ္လံုးျဖင့္ ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္ေတြလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္ကုန္သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလင္မယားစီစဥ္ေပးရာ ေရႊနန္းက်င္ဓမၼာရံုတြင္တည္းရမည္ဆိုေတာ့ မုခ္ေပါက္ျဖင့္ နီးေသာေၾကာင့္ ၀မ္းသာမိသည္။ ဘုရားဖူးမ်ားေသာ ရာသီေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခန္းအခက္အခဲေၾကာင့္ ေျမႏွိမ့္ပိုင္းက်ေသာ (Hall Type) ေဟာအခန္းၾကီးတစ္ခုတည္းတြင္ စုတည္းခိုရမည္တဲ့။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဟာခန္းက ေတာ္ေတာ္က်ယ္ေတာ့ ဟိုဖက္ျခမ္း ဒီဖက္ျခမ္းခြဲအိပ္ရန္ စီစဥ္က်ေလသည္။ ျပသနာက လင္မယားႏွစ္ေယာက္က မခြဲခ်င္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ မယ္ေခၚရာ ေမာင္လိုက္ခဲ့မယ္ ျဖစ္ကာ မိန္းကေလးအျခမ္းဖက္ပါသြားသည္။ အကၽြႏု္ပ္တို႕ေရမိုးခ်ိဳးျပီးသည့္တိုင္ လမ္းေလွွ်ာက္တက္သူမ်ား ေရာက္မလာေသး။ ေျပာလို႕မွ မဆံုး.. အီးမွန္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဦးစြာပန္း၀င္လာသည္။ အက်ီ ၤဂ်ာကင္ကို ခါးမွာပတ္ထားပံုက စေကာ့တလန္စစ္သားမ်ားလို စကပ္လိုလို.. ေနာက္မွသိလိုက္ရျခင္းက လမ္းမွာ ေဘာင္းဘီဖင္ဟက္တက္ကြဲလို႕ အက်ီ ၤခၽြတ္ကာ ကာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးဆံုတဲ့ ထမင္းစား၀ိုင္းတြင္ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ျပန္စျမွဳပ္ျပန္ရင္း ရယ္ခဲ့ၾကတာေတြကေတာ့ တကယ့္ကို အမွတ္တရေတြပါပဲ။
မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစကာမူ အကၽြႏ္ုပ္တို႕၏ ခရီးစဥ္ၾကီးသည္ အထေျမာက္ကာ သြားမည့္ရက္တြင္ ကားစီးရန္ ပန္းဆိုးတန္းခံုးတံတားနားတြင္ စုၾကေလသည္။ ခံု၀ယ္ယူသူတာ၀န္ခံကလည္း ခံုေနရာမ်ားကို ရွယ္(ဇြန္းတပ္)၀ယ္ထားသည္ဟုဆိုျပီး ရင္အုပ္ကို ဖြင့္ကာ ေကာင္မေလးမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာသံမ်ားကို ခံယူေနေလသည္။ မိမိတို႕ကေတာ့ သတင္းေထာက္ေသလို႕ ၀င္စားသကဲ့သို႕ မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုမ်ားကို တဖ်တ္ဖ်တ္လိုက္ရိုက္ေနရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္တို႕စီးနင္းလိုက္ပါမည့္ ကားကေတာ္ရံုျဖင့္ေရာက္မလာေသး..
၀ယ္ထားတဲ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းက "ေရႊလမ္းခရီး"။ လာရပ္ေသာ ကားေတြက နဖူးစီး ဒီနံမည္ျဖင့္ တစ္ခုမွ မပါ။ ၾကက္ရင္အုပ္ကိုဖြင့္ထားေသာ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးသည္ စာကေလးရင္အုပ္ေလာက္သာသာ သာရွိေတာ့ေပသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္၀ယ္ယူထားေသာ ေကာင္တာကို စံုစမ္းရန္သြားေတာ့လည္း မရွိၾကေတာ့။ ညေရာက္ျပီမို႕လို႕ ပိတ္သြားျပီတဲ့။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ရပ္ထားေသာ ကားၾကီးဆီမွ ေအာ္ေခၚသံမ်ား ၾကားရသည္။ မိမိတို႕ခရီးသြားလုပ္ငန္းနာမည္ပါေသာေၾကာင့္ အေျပးအလႊားသြားကာေမးမွ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားေပါင္းျပီး ကားတစ္စီးတည္းျဖင့္ ဘုရားဖူးခရီးသြားမ်ားကို သြားရန္စီစဥ္ၾကေလသည္။ မတတ္ႏိုင္...
ေကာင္မေလးမ်ားဆီမွ နဂါးတို႕မ်က္ေစာင္းမ်ား က်ေရာက္လာပံုမ်ား တေပါင္းလမွာ ထစ္ခ်ဳန္းမိုးရြာျပီး မိုးၾကိဳးပစ္သကဲ့သို႕... ပိုဆိုးတာက ေျပာထားေသာ ရွယ္ထိုင္ခံုမွာ... အလယ္ခံုမွာပါ ထိုင္လိုက္ရသည္။ စပယ္ယာကို မိန္းကေလးမ်ားက အစာကိုေတြ႕၍ က်ီးကန္းမ်ား အာ သကဲ့သို႕ ၀ိုင္းအာလိုက္တာ Rဇာနည္ညီမေတြလို႕ေတာင္ ေျပာလွ်င္ယံုေလာက္သည္။ သို႔ေပေသာ္ျငားလည္း အလယ္ခံု ဒုကၡမွ လြတ္ကင္းခြင့္ရခဲ့သည္။ (ဒါလည္း ဒီမိုကေရစီပါပဲ...)
ကားကလည္း လမ္းမွာ ေလအိတ္ကြဲတာကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္။ အဆင္မေျပမႈမ်ားေတာ့ အျပစ္ရွိသူကို မဲခ်ေတာ့ မသြားခင္ေလးတင္ ၀က္သားဒုတ္ထိုးစားလာေသာ သူက မဲက်ကာ ၀ိုင္းအာျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ည 9.00 ထြက္လာေသာ ခရီးစဥ္ၾကီးသည္ က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ေျခကင္မြန္းစခန္းသို႕ မနက္အာရုဏ္တက္ ၄း၀၀တြင္ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ အိပ္ေဆာင္စီစဥ္ေပးမည့္ သူငယ္ခ်င္းလင္မယားကလည္း ေတာင္ေျခမွ ေစာင့္ေနေလသည္။
ေတာင္တက္ကားကို ေနရာ၀ယ္တာေတာင္ အဆင္မေျပ။ လူအုပ္ကလည္း (၁၅)ေယာက္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းျပသနာရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးအခ်ိဳ႕က ေတာလမ္းမွ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ရန္လူစုခြဲလိုက္သည္။ မိမိကေတာ့ မိမိေျခေထာက္ကို မိမိသနားမိေသာေၾကာင့္ ကားနားမွ တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအမ်ိဳးသားစီစဥ္ေပးမႈျဖင့္ ကားေခါင္းခန္း(double)တြင္ ဒရိုင္ဘာအပါ..ဆယ္ေယာက္စီးသြားခဲ့သည္။ စာရႈသူမ်ား စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့ ငါးပိသိတ္၊ ငါးခ်ဥ္သိတ္ဘ၀ဆိုသည္မွာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္သည္။ ရေသ့ေတာင္ေျခတြင္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ရန္ စီစဥ္ရေတာ့သည္ မဟုတ္ပါက ေျခေထာက္ပင္ ခ်ိသြားႏိုင္သည္။
ရင္းႏွီးေသာ အထမ္းသမားေကာင္ေလးမ်ားက ေဖာက္သည္ၾကီးဟုဆိုကာ ေျပးလာလိုက္ပံုမ်ား အသားတစ္ၾကီးေတြ႕လို႕ က်ီးမ်ား ျပိဳလာသကဲ့သုိ႕... သို႕ေပမယ့္လည္း ေလးျဖဴသီခ်င္းလို သံေယာဇဥ္...သံေယာဇဥ္ဆိုသည့္စကားအတိုင္း တစ္ေယာက္တည္း ငွားလို႕ရမည့္ေနရာမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ငွားလိုက္ရတယ္။ တစ္ခုေကာင္းတာကေတာ့ သူတို႕ေလးေတြကလည္း လူငယ္.. စကားကလည္း ေျပာခ်င္ဆိုေတာ့ ေျပာလိုက္တာမ်ား စံုလို႕ ေတာင္ေပၚကုိ ဘယ္လိုေရာက္မွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ သိသာလွသည္ လြယ္လာေသာ အိတ္လွလွေလးေတြေတာင္ ေကာင္ေလးေတြ လည္ပင္းတြင္ ဘယ္တစ္လံုး ညာတစ္လံုးျဖင့္ ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္ေတြလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္ကုန္သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလင္မယားစီစဥ္ေပးရာ ေရႊနန္းက်င္ဓမၼာရံုတြင္တည္းရမည္ဆိုေတာ့ မုခ္ေပါက္ျဖင့္ နီးေသာေၾကာင့္ ၀မ္းသာမိသည္။ ဘုရားဖူးမ်ားေသာ ရာသီေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခန္းအခက္အခဲေၾကာင့္ ေျမႏွိမ့္ပိုင္းက်ေသာ (Hall Type) ေဟာအခန္းၾကီးတစ္ခုတည္းတြင္ စုတည္းခိုရမည္တဲ့။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဟာခန္းက ေတာ္ေတာ္က်ယ္ေတာ့ ဟိုဖက္ျခမ္း ဒီဖက္ျခမ္းခြဲအိပ္ရန္ စီစဥ္က်ေလသည္။ ျပသနာက လင္မယားႏွစ္ေယာက္က မခြဲခ်င္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ မယ္ေခၚရာ ေမာင္လိုက္ခဲ့မယ္ ျဖစ္ကာ မိန္းကေလးအျခမ္းဖက္ပါသြားသည္။ အကၽြႏု္ပ္တို႕ေရမိုးခ်ိဳးျပီးသည့္တိုင္ လမ္းေလွွ်ာက္တက္သူမ်ား ေရာက္မလာေသး။ ေျပာလို႕မွ မဆံုး.. အီးမွန္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဦးစြာပန္း၀င္လာသည္။ အက်ီ ၤဂ်ာကင္ကို ခါးမွာပတ္ထားပံုက စေကာ့တလန္စစ္သားမ်ားလို စကပ္လိုလို.. ေနာက္မွသိလိုက္ရျခင္းက လမ္းမွာ ေဘာင္းဘီဖင္ဟက္တက္ကြဲလို႕ အက်ီ ၤခၽြတ္ကာ ကာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးဆံုတဲ့ ထမင္းစား၀ိုင္းတြင္ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ျပန္စျမွဳပ္ျပန္ရင္း ရယ္ခဲ့ၾကတာေတြကေတာ့ တကယ့္ကို အမွတ္တရေတြပါပဲ။
