မိသားစုလိုက္ ႏွစ္စဥ္ခရီးထြက္ေနက်ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္အတြက္ ခရီးစဥ္ကို စိတ္ကူးျဖင့္ ျမိတ္ဖက္သို႕ ဆြဲထားေသာ မိမိအျဖစ္ေၾကာင့္ ခဲေလသမွ် သဲေရက်ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မိဘမ်ားက ေရြးခ်ယ္လိုက္တာသည့္ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခ.. အခ်ိန္ကလည္း ရင္ခုန္စရာ ေမလ(၁)ရက္ေန႕။ နာဂစ္တစ္ႏွစ္ျပည္႕ကို ေငြေဆာင္မွာေတာင္ သြားၾကိဳဦးမည့္ မိမိအျဖစ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ၾသမိသည္။ သို႕ေပမယ့္လည္း တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဖူးေသးေသာ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခကို စိတ္ကူးယဥ္ႏွင့္ပင္ ပံုေဖာ္ၾကည္႕မိသည္။ ငပလီလို ေရၾကည္ၾကည္ေလးလား၊ ေခ်ာင္းသာလိုလူေတြအမ်ားၾကီးလား.. ေငြေဆာင္မေရာက္မခ်င္း "လား" ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို ရင္၀ယ္ပိုက္ကာ ခရီးစဥ္ၾကီးကို လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
ခရီးစဥ္ေလးသည္ လူ(၂၅)ေယာက္စာေလာက္သာ Package Tour ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိသားစုသံုးစုႏွင့္ လူငယ္စံုတြဲသံုးတြဲေလာက္ႏွင့္ပင္ လူျပည္႕ေနေလသည္။ အားလံုးက မိသားစုသဖြယ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ခရီးစဥ္ေလးသည္ ေအးေအးေဆးေဆးႏိုင္လွသည္။ ခရီးစဥ္မစခင္တစ္ရက္ကပင္.. ပုသိမ္မွ အစ္ကိုေတာ္ဆီကို ဖုန္းတစ္ဂြင္ဂြင္ဆက္ေနေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုေတာ္လည္း နားျငီးလွမည္။ သို႕ေသာ္ မတတ္ႏိုင္လူၾကီးလမ္းေၾကာင္း မစတင္ခင္ ပိြဳင့္ေျပးခိုင္းထားသကဲ့သုိ႕လမ္းေၾကာင္းရွင္းကာ လံုျခံဳေရးခ်ထားသကဲ့သို႕ လမ္းေၾကာင္းကို ေမးရသည္။ မိမိသြားမွာက နာဂစ္တစ္ႏွစ္ျပည္႕ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ အစ္ကိုေတာ္ကေတာ့ ေျပာပါသည္။
"ညီမေလး ... စိတ္ပူမေနနဲ႕ တစ္လမ္းလံုး တပ္ကလူေတြကို ေတြ႕ရမယ္။ လံုျခံဳေရး အျပည္႕ပဲ။ ပုသိမ္စ၀င္တာနဲ႕ ညီမေလး ေတြ႕ရေစမယ္။ အစ္ကို႕စကားတည္ရင္ ညီမေလးမုန္႕၀ယ္ေကၽြးဖို႕သာ ျပင္ထား"
အစ္ကိုေတာ္က ဒီေလာက္ေျပာေတာ့လဲ ရႊီးရႊမ္းေလာက္ျပီဟုေတာ့ ထင္ကာ ခပ္ေထ့ေထ့သာ ျပံဳးခဲ့မိသည္။ စာေရးသူတို႕ကားေလး ပုသိမ္စ၀င္လွ်င္၀င္ခ်င္းမွ ပုသိမ္ျမိဳ႕ထြက္သည္ႏွင့္ ဟုတ္ပါသည္.. တစ္လမ္းလံုးရဲေဘာ္မ်ား.. ကိုယ့္မ်က္စိေတာင္ကိုမယံုခ်င္။ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနေလာက္ျပီ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အစ္ကိုေတာ္ဆီကို ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္သည္။ အစ္ကိုေတာ္ဖုန္းက ပိတ္ထားသည္။ ရံုးဖုန္းကို ဆက္ေတာ့
"ဗိုလ္ၾကီးxxxxx မိုင္(၂၀)လမ္းေလွ်ာက္ပြဲသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
လက္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး။ ဘာပဲေျပာေျပာသူ႕စကားက မွန္ေနေလသည္။ မိမိေတာ့ရႈံးေလျပီ။ ေငြေဆာင္သို႕ေန႕လည္မြန္းမတည္႕မွီေရာက္သြားသည္။ ေနအေျခအေနႏွင့္ ေရအေျခအေနကို ၾကည္႕ကို ပစၥည္းပစၥယမ်ားေနရာခ်ျပီးသည္ႏွင့္ ကမ္းေျခသို႕ဆင္းလာမိသည္။
အိုဘယ့္ လွလိုက္တဲ့ကမ္းေျခၾကီး.. မႏွစ္တုန္းကေတာ့ ဆူညံသံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ လူေတြကို ၀ါးမ်ိဳသြားခဲ့ေသာ ေရျပင္ၾကီးကို ခပ္ရင့္ရင့္သာ ၾကည္႕မိလိုက္သည္။ ကုလားမီးနင္းေနရသကဲ့သို႕ သဲက ပူျပင္းလွသည္။ ၾကာၾကာမရပ္ႏိုင္ Sand... Sea.. Sun တြင္ Sand & Sun ကို အံမတုႏိုင္ပဲ.. အခန္းရွိရာသို႕ သုတ္သုတ္ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ေန႕လည္စာကို ဟိုတယ္ကတည္ခင္းဧည္႕ခံေသာ ထမင္းကို အ၀က်ိတ္ျပီး အခန္းရွိရာသို႕ျပန္လာကာ ပင္ပန္းမႈမ်ားကို သက္သာေစရန္ တေရးတေမာအိပ္လိုက္သည္။
လႈိင္းပုတ္သံမ်ားက တဟဲဟဲ..တရွဲရွဲျဖင့္ ခက္ထန္လွသည္။ အဆံုးမရွိေသာ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းဟု သတ္မွတ္ေသာ္လည္း မ်က္စိတစ္ဆံုးတြင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးႏွင့္ ပင္လယ္ပင္ၾကီးသည္ ထိစပ္ေနသေယာင္.. ေျခခင္းလက္ခင္းသာသည္ႏွင့္ ေရထဲဆင္းရန္ လံုးပန္းလိုက္သည္။ ၀ယ္လာေသာ ေလမႈတ္ရုပ္ဖ်ံၾကီးကို ေလထိုးရန္ ၾကိဳးပမ္းျပီး ဖ်ံကိုေရခ်ခန္းျပဳရေတာ့သည္။ လႈိင္းလံုးမ်ား၏ အမုန္းတရားမရွိပဲ စစ္မွန္ေသာ အျမဲတမ္းမွန္ကန္ေနေသာ လႈိင္းခတ္ျပင္းျပင္းပုတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မိမိသည္လည္း ဆားခ်က္ေသာပင္လယ္ေရကို ဘယ္ႏွစ္ငံုမွန္းမသိ ေသာက္ေနရသည္။ ၀ေအာင္ ေရကစားျပီးသည္ႏွင့္ အခန္းသို႕ျပန္ကာ ဖ်ံႏွင့္မိမိကုိယ္ကို ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ျပီး မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုမ်ားရိုက္ရန္ ကမ္းေျခသို႕ ထြက္ခဲ့မိသည္။ Pro မဟုတ္ေသာ ရိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဒါေရ၊ ဒါေက်ာက္ေဆာင္၊ ဒါကမ္းေျခဟူေသာ သတ္မွတ္ေပးေသာ ပံုမ်ားေတာ့ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနေပလိမ့္မယ္..
ထိုသို႕ႏွင့္ပင္.. အကၽြႏု္ပ္၏ နာဂစ္တစ္ႏွစ္ျပည္႕ကမ္းေျခခရီးစဥ္ကို သံုးညအိပ္၊ ေလးရက္ခရီးစဥ္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေၾကာင္း ခရီးသြားမွတ္တမ္းတစ္ေစာင္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါသည္။
ခရီးစဥ္ေလးသည္ လူ(၂၅)ေယာက္စာေလာက္သာ Package Tour ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိသားစုသံုးစုႏွင့္ လူငယ္စံုတြဲသံုးတြဲေလာက္ႏွင့္ပင္ လူျပည္႕ေနေလသည္။ အားလံုးက မိသားစုသဖြယ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ခရီးစဥ္ေလးသည္ ေအးေအးေဆးေဆးႏိုင္လွသည္။ ခရီးစဥ္မစခင္တစ္ရက္ကပင္.. ပုသိမ္မွ အစ္ကိုေတာ္ဆီကို ဖုန္းတစ္ဂြင္ဂြင္ဆက္ေနေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုေတာ္လည္း နားျငီးလွမည္။ သို႕ေသာ္ မတတ္ႏိုင္လူၾကီးလမ္းေၾကာင္း မစတင္ခင္ ပိြဳင့္ေျပးခိုင္းထားသကဲ့သုိ႕လမ္းေၾကာင္းရွင္းကာ လံုျခံဳေရးခ်ထားသကဲ့သို႕ လမ္းေၾကာင္းကို ေမးရသည္။ မိမိသြားမွာက နာဂစ္တစ္ႏွစ္ျပည္႕ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ အစ္ကိုေတာ္ကေတာ့ ေျပာပါသည္။
"ညီမေလး ... စိတ္ပူမေနနဲ႕ တစ္လမ္းလံုး တပ္ကလူေတြကို ေတြ႕ရမယ္။ လံုျခံဳေရး အျပည္႕ပဲ။ ပုသိမ္စ၀င္တာနဲ႕ ညီမေလး ေတြ႕ရေစမယ္။ အစ္ကို႕စကားတည္ရင္ ညီမေလးမုန္႕၀ယ္ေကၽြးဖို႕သာ ျပင္ထား"
အစ္ကိုေတာ္က ဒီေလာက္ေျပာေတာ့လဲ ရႊီးရႊမ္းေလာက္ျပီဟုေတာ့ ထင္ကာ ခပ္ေထ့ေထ့သာ ျပံဳးခဲ့မိသည္။ စာေရးသူတို႕ကားေလး ပုသိမ္စ၀င္လွ်င္၀င္ခ်င္းမွ ပုသိမ္ျမိဳ႕ထြက္သည္ႏွင့္ ဟုတ္ပါသည္.. တစ္လမ္းလံုးရဲေဘာ္မ်ား.. ကိုယ့္မ်က္စိေတာင္ကိုမယံုခ်င္။ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနေလာက္ျပီ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အစ္ကိုေတာ္ဆီကို ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္သည္။ အစ္ကိုေတာ္ဖုန္းက ပိတ္ထားသည္။ ရံုးဖုန္းကို ဆက္ေတာ့
"ဗိုလ္ၾကီးxxxxx မိုင္(၂၀)လမ္းေလွ်ာက္ပြဲသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
လက္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး။ ဘာပဲေျပာေျပာသူ႕စကားက မွန္ေနေလသည္။ မိမိေတာ့ရႈံးေလျပီ။ ေငြေဆာင္သို႕ေန႕လည္မြန္းမတည္႕မွီေရာက္သြားသည္။ ေနအေျခအေနႏွင့္ ေရအေျခအေနကို ၾကည္႕ကို ပစၥည္းပစၥယမ်ားေနရာခ်ျပီးသည္ႏွင့္ ကမ္းေျခသို႕ဆင္းလာမိသည္။
အိုဘယ့္ လွလိုက္တဲ့ကမ္းေျခၾကီး.. မႏွစ္တုန္းကေတာ့ ဆူညံသံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ လူေတြကို ၀ါးမ်ိဳသြားခဲ့ေသာ ေရျပင္ၾကီးကို ခပ္ရင့္ရင့္သာ ၾကည္႕မိလိုက္သည္။ ကုလားမီးနင္းေနရသကဲ့သို႕ သဲက ပူျပင္းလွသည္။ ၾကာၾကာမရပ္ႏိုင္ Sand... Sea.. Sun တြင္ Sand & Sun ကို အံမတုႏိုင္ပဲ.. အခန္းရွိရာသို႕ သုတ္သုတ္ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ေန႕လည္စာကို ဟိုတယ္ကတည္ခင္းဧည္႕ခံေသာ ထမင္းကို အ၀က်ိတ္ျပီး အခန္းရွိရာသို႕ျပန္လာကာ ပင္ပန္းမႈမ်ားကို သက္သာေစရန္ တေရးတေမာအိပ္လိုက္သည္။
လႈိင္းပုတ္သံမ်ားက တဟဲဟဲ..တရွဲရွဲျဖင့္ ခက္ထန္လွသည္။ အဆံုးမရွိေသာ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းဟု သတ္မွတ္ေသာ္လည္း မ်က္စိတစ္ဆံုးတြင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးႏွင့္ ပင္လယ္ပင္ၾကီးသည္ ထိစပ္ေနသေယာင္.. ေျခခင္းလက္ခင္းသာသည္ႏွင့္ ေရထဲဆင္းရန္ လံုးပန္းလိုက္သည္။ ၀ယ္လာေသာ ေလမႈတ္ရုပ္ဖ်ံၾကီးကို ေလထိုးရန္ ၾကိဳးပမ္းျပီး ဖ်ံကိုေရခ်ခန္းျပဳရေတာ့သည္။ လႈိင္းလံုးမ်ား၏ အမုန္းတရားမရွိပဲ စစ္မွန္ေသာ အျမဲတမ္းမွန္ကန္ေနေသာ လႈိင္းခတ္ျပင္းျပင္းပုတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မိမိသည္လည္း ဆားခ်က္ေသာပင္လယ္ေရကို ဘယ္ႏွစ္ငံုမွန္းမသိ ေသာက္ေနရသည္။ ၀ေအာင္ ေရကစားျပီးသည္ႏွင့္ အခန္းသို႕ျပန္ကာ ဖ်ံႏွင့္မိမိကုိယ္ကို ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ျပီး မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုမ်ားရိုက္ရန္ ကမ္းေျခသို႕ ထြက္ခဲ့မိသည္။ Pro မဟုတ္ေသာ ရိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဒါေရ၊ ဒါေက်ာက္ေဆာင္၊ ဒါကမ္းေျခဟူေသာ သတ္မွတ္ေပးေသာ ပံုမ်ားေတာ့ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနေပလိမ့္မယ္..
ထိုသို႕ႏွင့္ပင္.. အကၽြႏု္ပ္၏ နာဂစ္တစ္ႏွစ္ျပည္႕ကမ္းေျခခရီးစဥ္ကို သံုးညအိပ္၊ ေလးရက္ခရီးစဥ္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေၾကာင္း ခရီးသြားမွတ္တမ္းတစ္ေစာင္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါသည္။
