+ Venice ခရီးစဥ္မွ အလြဲမ်ား အပိုင္း(၂)

ရထားစီးခ်ိန္ တစ္နာရီေလာက္သာသာမွာ ထိုင္ခံုေနရာရပါတယ္။ စာေရးသူတို႕စီးတဲ့ရထားက ဘူတာတိုင္းမရပ္ဘူး။ နာမည္ၾကီးဘူတာေတြပဲ ရပ္တာ။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း Milan to Venice ကို တစ္ေယာက္ကို ၃၄ယူရိုေပးရတယ္။ လက္မွတ္ျဖတ္ပုိင္းေလးကို သိမ္းထားခ်င္မိေသာ္လည္း အကၽြႏု္ပ္၏သူငယ္ခ်င္းက စိတ္နာၾကည္းစြာပစ္ထုတ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ပင္လယ္ေရျပင္ျပာျပာၾကီးေဘးမွ ရထားကခုတ္ေမာင္းေနပါသည္။ Venezia ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕ေတာ့မွ ၀မ္းသာအားရ ေရာက္ျပီကြဟု အရူးလိုလိုထေအာ္မိေသးသည္။ ဟဲဟဲ..ဘယ္သူမွ နားမလည္ေတာ့လည္း ေအးေဆးေပါ့။ ဘူတာရံုကို ရထားဆိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္စိက က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ Information Counter ကိုရွာသည္။ Information Counter မွာသာ ေျမပံုကို အလကားရမွာကိုး။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကေတာ့ အခုမွ ရထားေပၚကဆင္းသည္။ အျပန္လက္မွတ္၀ယ္ရန္ ေကာင္တာကို ေျပးေလသည္။ ေျမပံုအလကားယူရမည္ထင္၍ လူ၁၀ေယာက္ေလာက္ကို တန္းစီကာေစာင့္ေနလိုက္ရာ ေကာင္တာအေရာက္ ျခင္းေလးျဖင့္သာ ကိုယ့္ေရွ႕ကိုထိုးလာသည္။ ေသခ်ာပါျပီ...ပိုက္ဆံေတာ့ထြက္ျပီ ၂ယူရိုတန္ ေျမပံုၾကီးကို စိတ္ပ်က္ျခင္းၾကီးစြာျဖင့္ ကုိင္ကာ အကၽြႏု္ပ္၏သူငယ္ခ်င္းထံျပန္လာခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း အခ်ိန္မရေတာ့ အျပန္လက္မွတ္မရမွာကို စိတ္ပူေနသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ Venezia မွ ေနာက္ဆံုးထြက္ေသာ ရထားကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ဒင္းက လက္မွတ္ေကာင္တာမွာ ဘိုလိုေတြ မတရားသြားရႊတ္ေနေသးသည္။ ဒီက လက္မွတ္ေရာင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အေတြ႕အၾကံဳရွိပံုရသည္။ ထိုင္ခံုေနရာရမွာ ေသခ်ာေၾကာင္းကို အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာေနေလသည္။ ဘူတာရံုမွ ထြက္လိုက္ေတာ့ တူးေျမာင္းတစ္ခုကို တန္းေတြ႕ရသည္။ ေအာ္..ဒါ Venice ၾကီးပါလား။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ေလွစီးရန္ နားပူနာဆာတိုက္သည္ မျဖစ္ႏုိင္ ေလွလွလွေလးေတြက ျမိဳ႕တပတ္စီးလို႕ကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ျပန္တမ္း၀င္လစာထက္ေတာင္ ေက်ာ္သြားႏိုင္သည္။ မျဖစ္ေခ်..ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ၂ယူရိုတန္ေျမပံုအားကိုးျဖင့္ ေျခက်င္သုတ္က်ေလသတည္း။

ေျမပံုထဲက ထင္ရွားလွသည့္ နံပါတ္တပ္ထားေသာ အေဆာက္အအံုမ်ားကို တပ္သုတ္ရိုက္ျပီး လိုက္ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။ ရထားလြတ္သြားမွာ စိုးေသာေၾကာင့္။

"ေအာ္..ေအာ္...ဒါက ဒီအေဆာက္အအံု..အင္း..ဒါကို ေရွးက်တာပဲ"

ထုိစကားလံုးမ်ားျဖင့္ ကမၻာေက်ာ္ venice ျမိဳ႕ၾကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုယ္ခႏၵာလႈပ္ရွားမႈမ်ားေတာ့ ၀မ္းမီးကေလာင္လာသည္။ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းၾကီးက ေရွ႕မွဦးေဆာင္က စားေသာက္ဆုိင္ေရြးေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘူတာကိုလည္း လွမ္းျမင္ရေအာင္ Venice ျမိဳ႕၏ေန၀င္အလွကိုလည္း ခံစားရေအာင္ဆိုျပီး ျမစ္ေဘးနားမွဆိုင္တစ္ခုကို ေရြးခဲ့ၾကသည္။ ေရႊျမန္မာတို႕အေတြးက ၅နာရီဆို ေန၀င္မည္..ေနာက္မွ ေရႊျမန္မာႏွစ္ေယာက္ နဖူးရိုက္က်ရသည္။ ဒီႏုိင္ငံမွာ ဒီလိုေႏြရာသီဆို ေနက ၉နာရီေလာက္မွ၀င္တာ။ အဆံုးတြင္ေတာ့ အီတလီေနေရာင္ၾကီးကို ခံကာ စားလိုက္ရတာပဲ အဖတ္တင္သည္။ ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ေရွ႕မွ ဘီယာခြက္ရုရွားမယ္ကို ၾကည့္ကာ စုတ္တသတ္သတ္။ ေတာ္ေတာ္က်သြားပံုရသည္ အကၽြႏု္ပ္ကေတာ့ sphagetti ကို မုန္းလေခ်ျပီျဖစ္၍ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႕ျဖင့္ cokeတစ္ခြက္ကိုသာ ေသာက္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ယူရို၅၀ေလာက္က်၍ ဒကာခံေသာ အကၽြႏု္ပ္သူငယ္ခ်င္းမွာ မ်က္ႏွာမလွ။ စကားစျမည္ေလးေျပာျပီး အမွတ္တရပစၥည္းဆိုင္တန္းဖက္ ပတ္ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက အမွတ္တရ..အမွတ္တရျဖင့္၀ယ္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ထြက္သြားသည္။ အကၽြႏု္ပ္ကေတာ့ ထိုေဒသထင္ရွားေသာအေဆာက္အအံုတစ္ခု၏ အုတ္ခြက္ပံုျပဳလုပ္ထားသည့္ အလွပစၥည္းတစ္ခု၊ Venice ျမိဳ႕၏ အမွတ္တရပစၥည္း မ်က္ႏွာဖံုးကို စတိအေနျဖင့္ ေရခဲေသတၱာကပ္တာႏွစ္ခုကို ျဖစ္ျဖစ္မည္ ၀ယ္ခဲ့လိုက္မိသည္။ Venice ျမိဳ႕သို႕ေရာက္ေၾကာင္း ခ်စ္သူေလးဆီကို ဖုန္းလွန္းဆက္တာ ေခၚမရဘဲ

"The number you have dialed is not in the service area please redial later"

စကားသံေလးေတြက ယူရို၁၀ေလာက္တန္မွန္း ၾကိဳသိခဲ့ပါလွ်င္....
ရထားခ်ိန္နီးလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဘူတာအနီး၌ တစ္၀ယ္လည္လည္လုပ္ေနလိုက္သည္။ အမ်ားကေတာ့ Venice ျမိဳ႕ကို စာဖြဲ႕က်ေပမယ့္ အကၽြႏ္ုပ္အတြက္ေတာ့ အင္းေလးက ထာ၀ရပါ။ အကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ စိတ္ကူးေတြရင္ေနေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကေတာ့ နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ဆိုေတာ့ သူ..စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ရထားဘူတာထဲ၀င္ခဲ့ကာ စီးနင္းရမည့္ရထားကို လိုက္ရွာၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရထားတစ္စီးကထြက္သြား၍ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ေျပးလုိက္မည္အျပဳ... မိမိတို႕အနားမွ ေလအဟုန္ျဖင့္ ဆာလီၾကီးျဖင့္ ရထားေနာက္သို႕ေျပးလိုက္Indian သူတစ္ဦး..သူ႕ေနာက္မွ India ေလးတစ္ေယာက္။ မသိလွ်င္ ကုလားကားရိုက္ေနသလိုပဲ။ ေကာင္မေလးကလည္း ဘာေတြေအာ္မွန္းမသိ..ရထားၾကီးကေတာ့ သံေယာဇဥ္အတြယ္အတာမဲ့စြာ ဘူတာရံုၾကီးမွ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ကုလားကားဇာတ္သိမ္းကေတာ့ ငိုလိုက္က်တာ ဘာေျပာေကာင္းမလည္း အကၽြႏ္ုပ္တို႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မသိ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အကၽြႏ္ုပ္တို႕ရထားက ကပ္လ်က္တြင္ မထြက္ေသးပါ။ ထြက္ခြာရန္လူေခၚေနပါျပီ..အေျပးကို ရထားေပၚကိုတက္ကာ ေနရာရွာကာထုိင္ေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၀ီရိယေကာင္းသည္ဟု ေတြးကာ ကုလားကားဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို မၾကည့္ႏုိင္ေတာ့ပဲ..ခံုေနရာေကာင္းေကာင္းကိုသာ ေရြးေနမိသည္။ ရထားေပၚမွာ လူက ၁၀ေယာက္ျပည့္ရင္ေတာင္ ကံေကာင္း။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ပထမေတာ့ဟုတ္တုတ္တုတ္..သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ဖုန္းေျပာေနေတာ့ ရထားထြက္လို႕ထြက္မွန္းေတာင္ မသိလိုက္။ ေနာက္ေတာ့မွ ရထားမွားျပီထင္သည္ဟုဆိုတာ ရထားတစ္တြဲလံုးကို လုိက္လံၾကည့္ရႈေလသည္။ ရထားတြဲထဲတြင္ အကၽြႏ္ုပ္တို႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အပါအ၀င္ စုစုေပါင္းမွ ၈ေယာက္သာပါေလသည္။ သူမ ထင္ခ်င္လည္းထင္စရာ။ လိုက္ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ယေန႕သည္စေနေန႕ျဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္ မီလန္ကို ျပန္သူမရွိပဲ..ဗင္းနစ္ကို လာသူမ်ားသာရွိေသာေၾကာင့္ ရထားေခ်ာင္ေနေၾကာင္းသိမွသာ ႏွစ္ဦးသာ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းေနသမွ်ကို ရထားေပၚတြင္ ေကာင္းစြာႏွပ္ျပီး...ဖက္ရွင္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး မီလန္ျမိဳ႕သို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါသည္။